W Fundacji spotykam się z prowadzącymi i koleżankami, którzy mi pomagają, kiedy czegoś nie umiem. Pan trener nauczył mnie grać w piłkę i boccię, lubię chodzić też na basen, a na zajęciach z panią Asią nauczyłam się robić spaghetii i potem gotowałam też w domu. – opowiada Gosia
Projekt „Niepełnosprawny Może Więcej” skierowany jest do osób z niepełnosprawnością ruchową oraz intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym, a także dzieci i młodzieży do 18 roku życia. Celem dwuletniego projektu jest zwiększenie sprawności oraz samodzielności grupy 60 osób. Od kwietnia 2016 roku w ciagu półrocza trwania projektu z różnorodnych zajęć i form wsparcia skorzystało 49 podopiecznych (15 dzieci i młodzieży oraz 34 dorosłych, w tym 35 osób z niepełnosprawnością ruchową oraz 14 osób z niepełnosprawnością intelektualną). Są to osoby z pięciu powiatów subregionu konińskiego: miasta Konin, powiatu konińskiego, kolskiego, słupeckiego oraz tureckiego.
Uczestnicy projektu przez 5 dni w tygodniu korzystają z indywidualnych i grupowych zajęć rehabilitacyjnych, dostosowanych do ich potrzeb i możliwości oraz zainteresowań. Zajęcia zrealizowane przez Fundację to kompleksowe, a zarazem wielopłaszczyznowe wsparcie osób niepełnosprawnych i ich rodzin w dążeniu do samodzielnego funkcjonowania w społeczności lokalnej i integracji społecznej oraz zapobieganie wykluczeniu społecznemu.
Beneficjenci mogą korzystać z indywidualnych form wsparcia udzielanych przez fizjoterapeutę, pedagoga specjalnego, logopedę, hipoterapeutę oraz opiekunów indywidualnych poprzez regularny udział w zajęciach, stały kontakt telefoniczny, osobisty, on-line, kontakt przy pomocy jednego z portali społecznościowych.
Dla podopiecznych dostępnych jest również wiele regularnych zajęć grupowych takich jak aktywna rehabilitacja, zajęcia rehabilitacyjne na basenie, arteterapii, samodzielności i samoobsługi, fotograficzne. Są to również zajęcia rehabilitacyjno-sportowe, w tym koszykówka i koszykówka na wózkach, boccia, tenis stołowy, rugby na wózkach, piłka nożna, ścianka wspinaczkowa, unihokej.
Uczestnictwo w projekcie daje mojej siostrze ogrom korzyści. Wszystkie zajęcia są skierowane na rozwój, ale w bardzo dobrej atmosferze relaksu i zabawy, co jest rewelacyjne. Gosia może doświadczać działań opiekuńczo-pomocowych nie tylko ze strony terapeutów i prowadzących, ale także od całej grupy. Uczestnicząc w zajęciach ma kontakt z rówieśnikami, z podobnymi niepełnosprawnościami, nie czuje się odrzucona, poza grupą i społeczeństwem. Podoba mi się założenie projektu, że osoby z niepełnosprawnością czy to ruchową czy intelektualną są wyciągane na zewnątrz, że coś się w ich życiu dzieje. Muszę też wspomnieć o kierowcach dowożących na zajęcia, którzy są bardzo serdeczni, troskliwi i pomocni. Tego się nie spotyka na co dzień, to są ludzkie odruchy, pełne zrozumienia dla wszelkich niepełnosprawności. – Siostra Gosi
Uważam, że projekt jest bardzo użyteczny i ciekawy dla osób z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową. Zajęcia samodzielności są dla uczestników okazją do obeznania się z czynnościami codziennymi, z których często są wyłączani. Zajęcia kulinarne sprawiają uczestnikom najwięcej radości i zadowolenia. Samodzielne przyrządzenie posiłku pod okiem asystenta, a później wspólne kosztowanie pozwola uczestnikom natychmiast poczuć efekty ich pracy. Niektórzy po raz pierwszy samodzielnie używali kuchni indukcyjnej czy nawet obierali ziemniaki. Po zajęciach często pojawiają się prośby o powtórzenie tematyki. Osoby z niepełnosprawnością ruchową przekonały się, że mimo ograniczeń ruchowych wiele czynności w kuchni oraz gospodarczych mogą wykonywać innym niż tradycyjnym sposobem. Takim samym zainteresowaniem cieszą się treningi poruszania komunikacją miejską, gdzie uczestnicy sami mają powiadomić kierowcę przyciśnięciem przycisku o chęci opuszczenia autobusu. Jak się okazuje uczestnicy rzadko poruszają się po mieście autobusem. Często powtarzane czynności i ich opanowanie powoduje zadowolenie i radość uczestników.
Zauważyłam, że sami dostrzegają, że potrafią wykonywać wiele czynności, a to wprawia ich zawsze w zadowolenie i satysfakcję oraz powoduje wzrost motywacji do dalszej pracy i próbowania wykonywania coraz to nowych czynności. – Joanna Jesiołowska, prowadząca zajęcia z samodzielności i samoobsługi.
Przygotowała Ewa (jeszcze) Ziemer
