Podczas warsztatów choreoterapeutycznych tym razem zaprosiłam uczestników w taneczną pordóż po świecie. We wspólnym rytmie poznawaliśmy różne kultury, siebie samych i siebie nawzajem.
Było to spotkanie niezwykłe, któremu towarzyszył uśmiech, ciepło, szczerość i owartość.
Taniec od zawsze towarzyszył ludziom rożnych kultur, narodowości i wyznań. Taniec w kręgu jednoczył. Dawał poczucie bezpieczeństwa, poczucie wspólnoty i współprzeżywania. Teho także udało nam się razem doświadczyć.
Koło uznawane jest za prastary symbol wieczności.” „Tańce w kręgu, po korowodzie, nazywane są przez uczestników spotkaniami zachwytu, skupienia, refleksji nad sobą, spotkaniami radości z przebywania z innymi. Stopień trudności tańców dobiera się ze względu na osoby w kręgu, zazwyczaj wraca się do tańców prostych, rytmicznych, nie wymagających specjalnych umiejętności. Dobór kroków uwzględnia potrzeby uczestników oraz danej chwili, tak aby każdy znalazł w kręgu coś dla siebie: sposób na wyrażenie wdzięczności, radości, powagi, skupienia, dynamiki czy zwolnienia. Jest więc czas na rytmiczne podskoki podczas tańców szkockich, irlandzkich, greckich, ale i czas na dostojne kroki podczas tańców izraelskich, francuskich. Tańczymy nie tylko po kole, ale także w parach i w rzędach, liniowo, sięgając do tradycji narodowych, do korzeni naszych praprzodków i do samych siebie.” ( „Droga tancerza” Bernhard Wosien . Białystok 2003)
Joanna Zwoleńska zauważa:
„Wspólne odkrywanie nowych kultur, melodii i rytmu, przekraczanie barier ciała, utartych gestów, środków wyrazu umożliwia nowy rodzaj wspóprzeżywania i osobistego rozwoju. Tańce te są piękną, harmonijną formą poznawania siebie i porozumiewania się z innymi. (…) Niech ta stara forma twórczej i mądrej zabawy niesie radość zarówno dzieciom, jak i dorosłym bez względu na wiek, profesję i dotychczasowe doświadczenia taneczne. Tańczmy wszędzie, ze wszystkimi i zawsze.” (Joanna Zwoleńska, WSTĘP DO WYDANIA POLSKIEGO, „TAŃCE W KRĘGU” Judy King, wydawnictwo KINED)
Podczas warsztatów choreoterapii mieliśmy okazję zaznać tego, iż w kręgu wszyscy jesteśmy równi, każdy jest ważny i potrzebny, aby mogła pracować całość. Przychodzimy do kręgu pojedynczo, bierzemy się z sąsiadami za ręce i już po wykonaniu kilku kroków stajemy się jednością. Krąg osiąga swój pęd i porywa każdego, kto w nim jest, idealne odtwarzanie kroków przestaje być istotne. Celem nie jest osiągnięcie doskonałości stylu, ale wyrażanie emocji, doświadczanie wspólnoty.
Tańce w kręgu pomagają odzyskać wewnętrzny spokój, poczucie samoakceptacji, radość życia, niwelują nadmierne napięcie wynikające z codziennych stresów, pobudzają do zadumy, refleksji. Są to zajęcia w formie rekreacyjnej dla każdego bez względu na wiek, płeć oraz umiejętności taneczne. Wystarczy minimalne poczucie rytmu i chęć doświadczenia nowej formy zajęć ruchowych. Nie jest potrzebny partner.
Co myślicie o tym zdaniu: „Taniec to sposób na zachowanie zdrowego rozsądku w świecie pełnym cierpienia i niedostatku” – Ted Petrides. Coś w tym jest! A może taniec to jednak odrobina pozytywnego szaleństwa? Odpowiedzi poszukajcie sami – doświadczając i odważając się na pierwszy krok.
Myślę, że, arteterapeuta to człowiek otwarty, szukający inspiracji, nastawiony na ciągłą naukę, praktykę, doświadczenie. Zachęcam do odkrywania swoich sposobów działań terapeutycznych, bycia sobą, podążania za swoją intuicją.
Życzę Wszystkim terapeutom: poznawajcie cierpliwie i z radością siebie oraz swoich podopiecznych, korzystajcie z bogactwa, jakie daje taniec i muzyka w ich najszerszym ujęciu.
Marta Berdel – muzykoterapeuta, pedagog tańców etnicznych, instruktor tańców polskich.
Prowadzi zajęcia muzykoterapeutyczne i choreoterapeutyczne z młodzieżą niepełnosprawną – podopiecznymi różnych organizacji z terenu Podkarpacia.
W różnych grupach i organizacjach prowadzi spotkania bazujące na metodach muzykoterapeutycznych i choreoterapeutycznych m.in. w Rzeszowie w NZOZ „Therapia”, w Centrum Dziennej Aktywności dla dzieci i młodzieży w Zespole Szkół w Łące prowadzonym przez „Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom i Młodzieży Sprawnej Inaczej w Trzebownisku”, jak również w Stowarzyszeniu Przyjaciół Młodzieży Specjalnej Troski w Łańcucie.
Wraz z tancerzem i choreografem oraz nauczycielem tańca Danielem Sandu organizuje w Warszawie cykliczne warsztaty zatytułowane Ciekawość tańca (Dance curiosity).
Etno.wirownia https://www.facebook.com/Etnowirownia-151366298354618
Holinga https://www.facebook.com/profile.php?id=100057029426594
Dancerous (Grupa otwarta) https://www.facebook.com/groups/420424108880622
Artykuł powstał dzięki współpracy w ramach projektu „Arteterapia drogą do twórczej integracji VI” współfinansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz 1%.
